اهداف اصلی کتاب گذاشتن روی سر موقع نوشتن: 1. اصلاح و تثبیت حالت نشستن (اصطلاحاً "قلم دست گرفتن"): · خوشنویسی هنری است که به ثبات و دقت بسیار بالایی نیاز دارد. کوچکترین لرزش دست یا بدن می‌تواند بر کیفیت خط تاثیر منفی بگذارد. · با گذاشتن کتاب روی سر، دانش آموز مجبور می‌شود ستون فقرات خود را کاملاً صاف نگه دارد و از قوز کردن یا خم شدن بیش از حد به سمت کاغذ خودداری کند. این حالت، پایه‌ی اصلی یک نوشتن اصولی و بدون لرزش است. 2. تقویت عضلات دست و بازو (به ویژه "مچ و کتف"): در خوشنویسی اصیل ایرانی، حرکت اصلی نوشتن باید از "مچ" و گاهی از "ساعد" و "کتف" انجام شود، نه از انگشتان. وقتی کتاب روی سر قرار می‌گیرد، هرگونه حرکت ناخواسته در شانه‌ها، گردن یا بدن باعث می‌شود کتاب بیفتد. این امر به طور ناخودآگاه فرد را وادار می‌کند تا: شانه‌هایش را ثابت و رها نگه دارد. این تمرین به مرور زمان باعث تقویت عضلات مربوطه و "حافظه عضلانی" صحیح برای حرکت قلم می‌شود. 3. افزایش تمرکز و آرامش روانی: این کار به نوعی یک تمرین "مدیتیشن عملی" است. خوشنویس باید در عین حال که کاملاً متمرکز بر حرکت قلم است، آرامش و تعادل بدن را نیز حفظ کند تا کتاب نیفتد. این نیاز به "تمرکز دوگانه" (بر روی بدن و بر روی نوشتن) ذهن را تقویت کرده و باعث می‌شود در حالت عادی و بدون کتاب نیز بتواند با آرامش و دقت بیشتری بنویسد. 4. آموزش صبر و پایداری: این روش یک شبه نتیجه نمی‌دهد و نیاز به تکرار و تمرین بسیار دارد. این روند، صبر و استقامت را که از ویژگی‌های یک خوشنویس است، در فرد پرورش می‌دهد.